Çocuk Psikolojisi ve Babaların Önemi

Bu gün babalar günü. Tüm babalara itafen, ülkemizde baba figürünün işlevi hakkında bir bir yazı yazalım dedik. Nedir ülkemizin babalarının durumu? İki çocuk babası olarak ben de kendi babalığımı sorguluyorken tam da zamanı diyorum. Biraz önce büyük kızım çaktırmadan telefonumun şifresini değiştirmiş. Haberim yok. Şebelek gibi habire eski şifreyi giriyorum inatla. Tabi kendini kilitliyor meret. Elim kolum bağlandı. Arama yapamıyorum. Jeton düştü düşmesine de, acaba belirlediği şifre ne? Ulaşıp öğrenmem lazım ama evden hayli uzaklaştım. Derken eşim mesajla yolladı da açabildim telefonumu. Nasıl kızdım, nasıl kızdım… Otoritemi sorgularken bu gün babalar günü olduğunu hatırladım ve kendime ‘sakin ol, şu aklındakileri yaz hele rahatlarsın’ dedim.

Ülkemizin babaları mı? Onlar güçlü ve otoriter olmalılar. En başta devlet baba ‘şaşalı’ bir şekilde güç ve otoritesini evlatlarına yansıtmalı, değil mi? Bu topraklarda ezelden beri güçlü hükümdarlar, güçlü devletler bu geleneği zamanımıza kadar sürdürmüşler. Babalar ne yapsın, zamanının çoğunu çalışmakla geçirip eve geldiğinde zaten kendi babasından öğrenmediği sevgi gösterimini sürdüremez. Kendi ebeveyninden aldığı psikolojik miras yardımıyla, sertlik, baskı ve güç ile kendine uyum sağlamaya zorlar çocuğunu. Çocuğun ihtiyacı, baba ile barışık, sevgi içinde onun güç ve otoritesini bir sığınak olarak kullanmak. Adeta o gücün bir uzantısı olmanın gururu ve sevincini yaşamak. Büyüyüp erişkin olmanın yolu baba mendireğine tutunmakla olabiliyor. Baba olmak, işlevini sağlıklı yerine getirmek çok önemli. Öyle kolayına babalık olmuyor.

Ne oluyor babalığın eksikliğinde? Çocuk üzerinde ne kadar çok baskı hissederse o kadar bireyselleşme ve özerklikten mahrum kalıyor. Özerk ve bağımsızlığını içten yaşayamayan birey, yaşamında belirli bir güç ve otoriteden beslenme yetersizliğini hep güçlü bir lider, topluluk ve cemaat içinde arayacaktır. Ne yazık ki, içindeki ‘baba’ arsasında bir türlü yapılaşamıyor. İçsel ‘iyi, seven, koruyan, güven veren’ baba türevini bir lider ya da gruba yükleyerek, ‘kötü, zalim, sevgisiz, gaddar’ baba imgesini de yaratacağı düşmana yükleyecektir. Burası en kötü senaryo. Sanırım bizim ülkemizde diğer Ortadoğu ülkelerinde olduğu gibi baba ile ikili ilişkilerde yaşanan bu tıkanıklığı bireyler toplumsal olarak bu tür ortak yönelimlerle aşmaya çalışıyorlar. Kurtarıcı bir ‘Lider’ arayışı, bu liderle birleşen çoğunluğun gücüyle, yaratılan düşmana savaş açmak ve onu katiyyen yok etmek gibi pek güncel eğilimlere doğru akıyoruz gibi. Eğer böyle olursa ‘Babalara gelmemiz’ kaçınılmaz ve sonuçta gene ‘ağlarsa anamız ağlayacak’.

İyi kötü tüm babalar, Bu gün babalar günü. Babalık sevgisini torunlarınızı beklemeden hemen şimdi çocuklarınıza gösterin. Torun sahibi babalar, torunlarınızı da sevin, ancak onları çok şımartmayın, kendi çocuklarınıza da ayırın bir miktar sevginizi. Hiçbir şey için geç sayılmaz. Hemen şimdi…..

Klinik Psikolog Ali Bıçak

www.antalyapsikoloji.net

Yazılı olarak izin alınmadan alıntı yapılamaz.

Klinik Psikolog Ali Bıçak’ın diğer makaleleri için lütfen tıklayınız